Hoe ouder Ellie wordt, hoe vaker ik de vraag krijg wanneer nummer 2 eraan komt. Ik vind het niet moeilijk om dan eerlijk te antwoorden dat we het echt nog niet weten. Of beter gezegd, dat ik het nog niet weet. Voor mij was mijn eerste bevalling zo traumatisch, dat ik niet zomaar in een tweede avontuur spring zonder een aantal vragen. Ik ben echt bang voor een bevalling.

Zwangerschap

bang voor een bevalling

Op zich had ik een goede zwangerschap. De normale kwaaltjes, en  ik heb zo genoten. Dus kon ik zeker zijn dat de zwangerschap hetzelfde zou zijn, zou dit al een stresspunt weg nemen. Maar…

Ik heb nu nog dagen dat het litteken van mijn keizersnede echt nog pijn doet. Als ik teveel heb recht gestaan, als ik teveel getild heb, als het heel koud is en als ik mijn menstruatie moet krijgen. Dus ik ben bang dat een zwangerschap druk zal zetten op dat litteken en dat het constant pijn zal doen. Ik kan ook niet zomaar rusten als er hier een peuter/kleuter rond loopt.

Bevalling

bang voor een bevalling

Hier heb ik nog het meeste schrik voor. En ik heb het duidelijk nog niet verwerkt. Ik huil van geluk als iemand een goede bevalling heeft gehad. En ik huil van jaloezie. Maar ik huil ook als iemand iets gelijkaardig heeft meegemaakt. Soms word ik paniekerig wakker als ik gedroomd heb over mijn eerste bevalling of durf te dromen van een nieuwe bevalling. Ik ben nog volop bezig met de verwerking, dat is duidelijk.

Wie wil kan hier mijn bevallingsverhaal terug lezen.

Ik moet voor we eraan beginnen eens deftig gaan praten met mijn gynaecoloog. Even gaan polsen hoe ze/we alles anders gaan aanpakken (het aanpakplan vind je hier). Ik wil gewoon absoluut niet hetzelfde meemaken. De pijn valt echt niet te omschrijven, maar zit nog zo vers in mijn geheugen. Geen enkele pijnstiller was sterk genoeg om even de pijn weg te nemen.

Ook wil ik graag de baby bij mij na de bevalling. Dat uurtje alleen (en ik hoor vaak dat een uur nog kort is) vond ik zo verschrikkelijk en manlief ook. Het werd mij beloofd dat dit mogelijk was, geen idee of dit last minute is veranderd door de complicaties.

Ik heb tegen dan een peuter of kleuter rond lopen die ook mijn aandacht nodig heeft. Ik kan deze keer niet 6-8 weken in de zetel kamperen. Ellie heeft ook verzorging nodig, eten nodig en misschien wel naar school.

Misschien zijn er nu mensen die luidop denken dat ik juist meer moest bewegen. Wees gerust ik heb heel vaak proberen bewegen. Soms viel ik flauw van de pijn of moest ik het bekopen de dag erna.

Baby

bang voor een bevalling

Dit is een angst die elke moeder meemaakt denk ik. Zal ik genoeg liefde hebben voor twee kinderen? Zal ik alles wel rond krijgen? Gaat Ellie niet het gevoel hebben dat ik haar minder graag zie? Hebben we wel plek voor een tweede baby? Zal dit financieel wel lukken? …

Dit is een angst waar ik wel rationeel over kan nadenken. De meeste van die vragen had ik ook voor Ellie werd geboren en alles is goed gekomen.

Momenteel helpt het al veel dat ik hierover kan schrijven en mijn verhaal aan jullie kan vertellen.

Ik wil graag jullie ervaringen horen. Ik vind het helend om andermans verhalen te horen. Zowel de goede als de ‘slechte’.

X Jess

20 gedachten over “Ik ben bang voor een tweede zwangerschap, bevalling en baby”

  1. Ik kamp ook met dezelfde vragen hoor… Ik denk dat dit normaal is. Bij mijn eerste bevalling weet je gewoon niet wat er komen gaat en dat vind ik SOMS leuker dan wanneer je het wél weet…(qua bevallen). Maar wat ik dan niet leuk vind is dat ik NIET weet hoe het gaat zijn met twee kids hahaha… Nou ja , volgen wie volgen kan hé 😉 Good luck, alles komt goed …
    Nathalie onlangs geplaatst…Diary 71 | Vince ging voor de eerste keer naar schoolMy Profile

    1. Helemaal waar. Soms weet je liever niet wat je te wachten staat. Toen was de nieuwsgierigheid naar de baby groter dan de angst voor een bevalling. Dan zal nu wel even anders zijn. En hoe het is met twee kinderen ga jij ons binnenkort kunnen vertellen 😉

  2. Ik wil resoluut geen tweede. Puur omdat een eerste me al zoveel energie kost en heeft gekost. Ik kan echt geen goede mama zijn voor 2 kinderen.

  3. Ik ben vooral bang van een tweede baby!
    Mijn zwangerschap en bevalling zijn prima verlopen maar het eerste jaar was voor mij een hel. Ik had een refluxbaby maar dat wist ik in begin natuurlijk niet. Mijn zoontje krijste dag en nacht. Ik had een roze wolk verwacht maar in plaats daarvan kreeg ik grote donkere wolk. Ik herinner mij vooral veel gekrijs, heel weinig slaap (mijn zoon sliep soms maar een kwartiertje op een dag), veel gemoei van iedereen en totale uitputting! Elke keer ik buiten ging met mijn baby stonden enkele vrouwen boven de wandelwagen ‘amaai zo wenen, die heeft vast honger’. Op een dag stond een verpleegkundige van kind en gezin aan mijn deur. Ze was op bezoek bij een andere baby in de buurt maar had mijn zoon horen krijsen. Ze had raad ‘zo snel mogelijk hulp zoeken want dit was niet normaal’. Dan gaat de bal gaan rollen: doktersbezoeken, ph-metriemetingen, verschillende medicaties, verschillende soorten melk, … Vlak voor ik moest beginnen werken is mijn zoon nog eens geopereerd! Door verkeerde wondzorg is hij twee weken in de kliniek moeten blijven. Zondag thuis … woensdag terug aan het werk. Wat was ik blij. Een 8 uur zonder gehuil! Geleidelijk aan is alles onder controle. Hij is nu bijna 2 jaar maar kan niet zonder medicatie! Hij slaapt nog steeds niet door, ik krijg angstzweet als hij begint te huilen in de auto, …. Allemaal gevolgen van die eerste maanden. Ik durf nooit meer zeggen tegen een pas bevallen vriendin ‘geniet ervan’. Want ik vond het allesbehalve genieten. Dus ben ik klaar voor een nieuwe baby? Ik denk het niet! Ik denk dat ik er nooit klaar voor zal zijn.

    1. Klinkt heel heftig. Die reactie op zijn huilen is echt een vorm van PTSS. Dikke knuffel voor jou en voor je ventje. Ik kan er heel goed inkomen dat je twijfelt over een tweede.

  4. Hier zat ik met dezelfde vragen en zorgen. Ik heb een eerste helzwangerschap en helbevalling gehad. Ik had zo enorm veel schrik om terug zwanger te worden omdat ik de eerste keer al zo erg had afgezien. Maar hoe meer ik naar de oudste keek, hoe ze het op de opvang deed, vond ik dat zij er toch bij zou baten om een broertje of zusje te krijgen. Ondertussen heb ik er een 2e dochter bij. De zwangerschap is enorm zwaar verlopen, veel bekkeninstabiliteit, 9maanden misselijk… Noem maar op. Een 3e keer zit het er hier zeker niet in. Gewoon om mijn lichaam te sparen. Maar ben zo blij dat ik samen met mijn vriend heb gekozen voor nog een 2e kindje. Ik zou geen van beide meer kunnen missen!

  5. Je weet nooit wat er gebeurd, en dat is zowel goed als stressvol. Dochter1: hele gemakkelijke zwangerschap, hele mooie bevalling, een heel gemakkelijke baby. Dochter2: goeie zwangerschap maar overgeven tot week 25, supersnelle bevalling waar ik toch heel mooie herinneringen aan heb, heel pienter en wakker meisje, met nu al 15 maanden slapeloze nachten (nachten waarin ik 4u slaap noem ik een groot succes). Hadden wij zo snel voor een tweede kindje gekozen als we dit geweten hadden? Waarschijnlijk niet, maar ik zou ze toch niet kunnen missen. Geen van de twee. Ik geniet van de interactie tussen mijn kinderen, ik geniet van de dubbele liefde, en ik wil nog een derde (en misschien een vierde) kindje. Maar nu even niet.
    Veel wordt ook bepaald door wat je verwacht. Mijn “fout” is geweest dat ik ervan overtuigd was dat Dochter2 even gemakkelijk ging zijn als Dochter1. En toen dat niet zo was, was ik vooral gefrustreerd. Nu heb ik er rust in gevonden, ik heb geaccepteerd dat ze anders is, meer aandacht nodig heeft, en dat helpt.

    Of je een twee kindje ziet zitten, kan alleen jijzelf (jullie dus) bepalen. Soms is het geen rationele keuze, maar gevoelsmatig. Bij ons zijn de slaapkamers niet ideaal, maar daar valt een mouw aan te passen. Financieel valt het heel erg goed mee. Twee meisjes uit ongeveer dezelfde periode, is goed om kleertjes te laten doordragen. Maar, ik besef ook dat de grote kosten er pas zullen zijn als ze gaan verderstuderen . Dat zien we dan wel weer, we hebben nog minstens 15 jaar om daarvoor geld opzij te zetten 🙂

    1. Ik ben nog steeds bv aan het geven en dochterlief begint stilletjes aan door te slapen. Dus even wat tijd voor mezelf hoor. Wat een verschil in baby’s :-).

  6. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat als je opnieuw zwanger bent je een bevalling kan hebben zoals JIJ dat wil (ook bij een keizersnede) !

    Ik heb ook best schrik dat het erg zwaar wordt met baby 2 erbij, maar ik probeer dat van me af te zetten. Mijn eerste bevalling was zo mooi, dat ik denk dat het bij een tweede niet meer zo kan zijn. Dus daar heb ik zeker schrik voor, en al helemaal omdat de zwangerschap deze keer zo moeizaam gaat. Ik laat me alvast begeleiden door een vroedvrouw die ik zelf kies en een doula zodat ze kunnen opkomen voor mijn wensen als ik daar de fut niet voor heb, ook bij een keizersnede. Want daar hou ik nu zeker rekening mee. Misschien ook eens met een vroedvrouw of doula praten en niet alleen gynaecoloog? Ik duim voor je mee!
    Joke onlangs geplaatst…Back soonMy Profile

  7. Dag Jessica
    Ik wil je graag als vroedvrouw helpen hiermee, omdat ik denk dat ik weet wat jou kunnen helpen om, deze eerder ervaring te helpen verwerken en met een positief gevoel uit te kijken, aan een tweede droombevalling.
    Want dat kan wel degelijk, alles is nog mogelijk, jij kan de bevalling krijgen waar je van droomde.
    Een goeie boek om te lezen is http://perfectebevallingenbestaanniet.nl/, lees er eens over, is zeker een aanrader.
    Wat betreft de volgende bevalling, ik heb al meerdere mensen geholpen om na een eerste keizersnede keuzes te maken, (niet perse een tweede keizersnede nodig hoor) die ervoor zorgen dat ze fijn rustig en natuurlijk konden bevallen van hun tweede kind in een ziekenhuis …wat je hierbij kan helpen is een goeie vroedvrouw die naar je verhaal luistert, dat kan nu al, en samen kijkt wat je liever anders gezien had; zo weet je niet wat of je baby weggenomen wordt omw complicaties, dit werd je niet verteld, te vaak gebeurt dit nog zonder medische reden. Ik werkte als vroedvrouw in ziekenhuis en zag veel gebeuren wat eigenlijk niet moest, beviel daardoor twee keer thuis. Je kan mijn geboorteverhalen lezen op mijn blog, natuurlijk wil dat niet zeggen dat je voor thuis bevallen moet kiezen (wat niet mag na eerse keizersnede) maar wel dat een vroedvrouw, meer dan een gynaecoloog, iemand die is je kan helpen. Ik beviel bij http://www.geboorte-infocentrum.be/ en ze werken ook in Antwerpen, (st vincentius is trouwens een TOP ziekenhuis die luistert naar de wensen van jou, veranderen van ziekenhuis kan op elk moment ) ze kunnen tijdens de zwangerschap je mee helpen opvolgen, afwisselend met je gynaecoloog en helpen keuzes maken…ze kunnen eventueel mee naar het ziekenhuis met jou… een doula (niet medische begeleiding tijdens geboorte) kan ook, ik ken een goeie, Veerle Peeters, http://www.bevallen-met-een-doula.be/, ze werkt ook samen met het GIC van Geel…. lees er wat over, ze heeft een mooie site die je gaat aanspreken, zodat je de angst kan loslaten, alles is mogelijk… studies tonen aan dat vrouwen die continu door een doula of vroedvrouw begeleid worden, een opmerkelijk kortere arbeid hebben,meer kans op een vaginale geboorte, minder gebruik maken van pijnstilling en meer tevreden zijn over hun bevalling.
    altijd klaar om je te helpen, groetjes Tine
    tineadriaens@hotmail.com
    http://tie-ne.blogspot.be/2014/05/vroedvrouwendag.html nog een link

    x

    1. Ik weet nog dat ik jou bevallingsverhaal met tranen heb gelezen. Zo mooi. Ook prachtige foto’s. Ik moet gewoon eens beginnen aan men verwerking. Een vroedvrouw zoeken waarmee het klikt. Dank je wel voor deze informatie!!

      1. veel succes! en ik blijf erbij, laat een zwangerschap opvolgen door vroedvrouwen, en ga enkel voor drie echos naar een dokter (vroedvrouwen nemen tijd, een afspraak duurt al snel meer dan een uur om over je twijfels,angst te praten) , kies een ziekenhuis waar je vroedvrouw de bevalling mag doen (st vinctius), dat scheelt een hoop gedoe, je hangt nooit vast een een dokter (die is er vaak toch niet bij als het moment daar is)of een ziekenhuis, maak de keuzes die je wil…
        http://www.vroedvrouwen.be/nl/vroedvrouw/elke-de-keulenaer werd me aangeraden door een vriendin, werkt in jouw regio., je kan er terecht vanaf het begin van zwangerschap, zodat er tijd genoeg is om angsten kwijt te spelen en om te zetten in positieve energie. Zwangerschapsyoga vond ik ook iets fijns en Haptonomie (ook in GIC van Geel te volge bij Jo Deben) , die dingen zetten je in eigen kracht om jou keuzes te maken en niet anderen te laten belissen over jouw bevalling en baby. Je hoeft niet te wachten tot je zwanger bent om dit wat te verwerken, die boekkan je al helpen voorlopig
        Tine Adriaens onlangs geplaatst…Stella twee jaar, PoezenfeestMy Profile

  8. DagJessica, je bent zeker niett de enige die tranen et tuiten weent bij het lezen of horen van anderen hun geweldig mooi bevallingsverhaal, en die zo genieten van hun kraamtijd. Ook hier een eerste bevalling gehad die ik niet nog een keer wil. Vliezen gebroken zonder indaling en zonder ontsluiting, tien uur later ingeleid en geknipt en stikop. Donkere kraamtijd en op het randje van een postnatale depressie. Hele slechte slaper (verborgen reflux) en helemaal keeg en op. Ook ik kreeg elke avond stress als ik weer ‘aan de nacht moest beginnen’. Toch een tweede, die gelukkig zo veel beter slaapt dan de eerste, maar er komt toch zeker geen derde. Ook hier een supergoede vroedvrouw (DeBakermat) en de beste verpleegster van kind en gezin ever (Eveline).

    1. Dit zijn zo’n dubbele berichtjes. Je hoopt dat je de enige bent en dat niemand anders zoiets moet meemaken, maar zo fijn om te lezen dat je van je tweede meer hebt kunnen genieten. Geeft me ook weer wat hoop. ❤️

  9. Ook dit is heel herkenbaar.
    Na de eerste ks zat ik met dezelfde angsten. Ik heb er 2,5 jaar over gedaan voor er mentaal ruimte was voor een tweede zwangerschap en een tweede kind.
    Ik heb dan ook toen ik wist dat ik zwanger was letterlijk de koe (of beter het spook) bij de hoorns gevat en ik heb er alles aan gedaan om een tweede ks te vermijden. Mijn dochter heeft er anders over beslist: ze bleef tot op het einde in stuit (draaipogingen ed ten spijt) waardoor we toch een tweede ks meegemaakt hebben. Die keer wel helemaal anders dan de eerste keer in alle opzichten. ik heb er echt van genoten. Mijn kraamtijd was een geschenk. Hoewel het herstel bij de eerste al redelijk vlot ging, ging het nu nog veel sneller. Ik had veel meer energie en kracht. Ik voelde me deze keer een echte oermoeder, een gevoel dat ik de eerste keer oplet gemist heb. Het verwondert dus niet dat ik een veel intensere band heb met DL2 dan met DL1. Ik zie ze allebei even graag maar de interactie is echt anders.
    Angst voor een eede kind is normaal naar mijn gevoel en je denkt er ook echt bewust bij na. Bij ons ging het wel als vanzelf, van 1 naar 2.
    Angst voor een tweede ks is zeer begrijpelijk. Na de eerste keer was ik echt boos dat ik mijn dochter niet natuurlijk ter wereld had kunnen brengen. Na de tweede keer was ik in het reine; Ik had alles gedaan maar DL2 bleef ongetwijfeld voor een reden in stuit. Ik ben complexloos bevallen en heb genoten van onze tijd samen op de operatietafel en de eerste voeding op de recovery.

    Als tip kan ik je meegeven: praat erover, met iedereen. Met mensen met een gelijkaardig verhaal met vrienden die 2 kinderen hebben, met de gynaecoloog, vroedvrouwen. Ik heb speciaal extra consultaties gedaan om ervaringen door te praten en meer medisch inzicht te krijgen. Neem kraamhulp. Dat vind ik echt geen overbodige luxe. En vooral luister naar de hart en naar je baby. Volg je moedergevoel.
    Ik wens je het allerbeste!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.