Het laatste deel in deze reeks over Natuurlijk Ouderschap gaat over het zoeken naar een evenwicht in je leven dat op z’n kop werd gezet.
Tijd voor jezelf
Kort komt het hier op neer: neem de tijd voor jezelf en voor je partner. Je kan je helemaal verliezen in de nieuwe rol als moeder, maar tegelijkertijd ben je ook nog gewoon vrouw en partner van iemand. Ga samen op uitstap als gezin, maar ook als koppel zonder je baby. Vraag hulp als je die kan gebruiken. Zorg ervoor dat ook je eigen noden en behoeften beantwoord worden. Op die manier kan je beter voor een ander zorgen, is het uitgangspunt.
Klinkt eenvoudig en vanzelfsprekend, maar ik vind het persoonlijk een van de moeilijkste. De eerste maanden stonden echt in het teken van zorgen voor Elli. Ik liet ook bijna alles aan de kant staan. Voeden, verschonen, spelen, slapen, en weer helemaal opnieuw. Maar dat verandert. Nu komt er stilaan weer wat meer evenwicht in ons leven.
Tijd voor ontspanning
Het huishouden laten we wat meer liggen en daar nemen we ook vrede mee. Hulp aanvaarden is ook geen probleem. Oma helpt bij het strijken, dus dat is wel erg lief!
Overdag kan Elli gerust ergens anders zijn. Naar de crèche of bij de grootouders vormt geen enkel probleem. Als we een dagje sauna plannen of samen iets gaan eten zonder Elli, dan kunnen we haar ook met een gerust hart achterlaten. Meestal nemen we haar mee, maar niet altijd. Ontspannen kan natuurlijk ook lekker thuis. Manlief kan ervan genieten om FIFA te spelen, zoals ik kan ontspannen door te bloggen of te lezen. Even los van het gezin, en tijd voor jezelf. Tijdens de vakantie breng ik ze ook gewoon naar de crèche om wat me-time te hebben.
Uitgaan
’s Avonds weggaan blijkt niet zo goed te lukken. Elli heeft mama echt nodig om tot rust te komen en te ontprikkelen. Als ik een avondje weg ben, heeft mijn man het erg moeilijk haar in slaap te krijgen en huilt ze veel. Dit is nog maar twee keer gebeurd, maar maakt toch dat ik het niet snel opnieuw zal doen. Dat komt op een dag wel weer goed, dus ik maak er ook niets uit. Het was ook wel twee keer in de tandjesperiode, dus misschien had dat er ook iets mee te maken.
Het balansen blijft een oefening en is niet altijd gemakkelijk. Elli is in elk geval een erg vrolijke meid en goedlachs. Echt huilen gebeurt niet zo vaak meer. Ze geniet er ook van om samen met ons te spelen, maar ook bij oma en opa voelt ze zich erg goed, net als bij de verzorgsters in het kinderdagverblijf.
Meer in deze reeks
- Natuurlijk Ouderschap via de 7 Baby B’s
- #1: Bandvorming
- #2: Borstvoeding
- #3: Begeleiding van huilen
- #4: Babydragen
- #5: Baby in bed
- #6: Behoedzaam voor babytrainers
- #7: Balans en begrenzing Natuurlijk Ouderschap via de 7 Baby B’s