Ik denk dat iedereen zich de zomer van 2018 zal herinneren. En niet alleen de zomer, de lente was ook al zo warm. Vandaag voorspelden ze 35 graden en dat in combinatie met de drukte rond Tomorrowland in ons dorp, wilden we vandaag weg. Manlief nam een dag verlof en vertrokken voor een dagje strand. Oh boy.
Vroeger
Vroeger deed ik niets liever dan naart strand gaan. Bakken in de zon met een goei boek. Af en toe de zee in om te verfrissen en savonds naar huis met men haren vol zout en een licht verbrande huid.
Eén kind
Vorig jaar gingen we ook een dagje naar zee. Toen hadden we het Stokke flexbad mee en speelde Ellie voornamelijk aan de handdoeken. Wij konden even rusten en zelfs een boek lezen.
Ze leefde zich uit met het water in het badje en de dag ging zo voorbij. Iedereen blij.
Een dagje strand met twee (!) kinderen
Maar dan. Gepakt en geladen kwamen we bezweet aan. Oone in de draagdoek, allebei onze handen vol zakken en Ellie die zelf moest stappen en daarbij veel aanmoediging nodig had.
Het was nog maar 11u, maar het moet al 32 graden geweest zijn. Ellie had dorst en honger. Oone had honger en weigerde de borst. En manlief probeerde de parasol te installeren. Bovenop die chaos probeerden we de kinderen om te kleden en in te smeren. Kort samengevat, het eerste uur was een zootje ongeregeld.
Na drie keer onze spullen en handdoeken verhuizen, omdat wij blijkbaar niet kunnen inschatten tot waar het water zou komen, werd het wat rustiger. Oone wilde eindelijk drinken en Ellie ging met papa het water in.
Quality time
Ik merk dat ik het de laatste tijd moeilijk heb dat we zo verdeeld zijn. Elk bij een kind en helemaal niet samen. Oone vindt het water niet heel fijn en Ellie wil niets liever dan in het water. En dit geldt niet alleen voor ons dagje strand. Wat maakt dat we precies weinig echt samen doen.
Uiteindelijk werd het toch nog een leuk dagje hoor, maar het is vaak even je verwachtingen doorheen de dag bijstellen en genieten van wat wel goed loopt. Ellie die geniet van het water of vol trots een groot kasteel bouwt.
Gaat deze ervaring ons tegen houden om terug te komen? Maar nee begot! Ik hou van de zee en de volgende keer gaat het wel weer wat beter gaan. En volgend jaar is Oone 1,5j en zullen we weer andere obstakels hebben.
Wat hebben vandaag geleerd : ‘Als het niet gaat zoals het moet, moet het zoals het gaat.’. Een geweldige quote die iemand me vanmiddag deelde op Instagram en daarmee mijn dag anders deed bekijken.
X Jess
Die quote! Nagel op de kop 🙂
Hopelijk genoten jullie toch een beetje, wij trekken waarschijnlijk zondag richting kust.
Ooh ja, met 2 kindjes is het helemaal anders! Die verdeeldheid tussen ouders herken ik heel hard. Ik wil je verwachtingen voor volgend jaar niet verpesten, maar 1.5j wil zeggen dat Oone ook zal lopen. Nog minder rust dus 😀 Maar misschien worden die van jullie wel braaf aan-de-handdoek-spelende kinders 😉
Och jeetje…
Maar die tijd zal wel overgaan als ze groter zijn….
Xoxo
Dat opsplitsen, heel herkenbaar. Iedere leeftijd heeft zijn mooie momentjes en zijn daarbij horende struggles. Met 2 kleine kindjes heb je ook 2 afhankelijke wezentjes die jou op elk moment van de dag hard nodig hebben. En iedere leeftijdsfase vraagt weer een andere aanpak. Dus ooit komt dat moment dat je met je voetjes omhoog en met een goed boek kan genieten van die 2 kabouters die elkaar entertainen ?
Wauw, zeeer herkenbaar! Maar mijn Max en Oona zijn dan ook even oud als jouw kindjes! Ik hoop ook dat het volgend jaar iets makkelijker zal gaan en dat dat opsplitsen mindert met ouder worden…