Deze dingen zeg je niet tegen een mama met een huilbaby

Hebben wij een huilbaby? De eerste tien weken heeft Oone niets anders gedaan dan huilen, eten en slapen. En al die drie dingen deed ze bovenop mij. Ik kon (kan) haar geen vijf seconden neer leggen. De enige plek waar ze na 8 weken iets gelukkiger was, was de wipper (en dit voor max 10 min, net genoeg om naar toilet te gaan en iets te drinken). Bij Ellie heeft de wipper altijd achter de kast gestaan. Ik zou nu echt niet meer zonder kunnen. Ik sleur dat ding zelfs mee als we ergens op bezoek gaan.

Zoals jullie van mij gewend zijn, deel ik heel veel via Instagram. Ik deelde voornamelijk de ‘slechte’ momenten via mijn stories. Laten daar nu soms de meest vervelende commentaren binnen komen. Ik nam een pauze om even alles van me af te zetten. Het voelde ook niet juist om mooie plaatjes te delen. Die ene foto van de 5 seconden die ze niet huilde zette ik dan online.

Dit zeg je niet

Ga slapen als de baby slaapt

Had ik al gezegd dat ze enkel in de draagdoek wil zijn of in mijn armen. Ik kan echt niet slapen zo. Nog nooit wou ik zou graag rechtzittend kunnen slapen. De eerste weken bleven manlief en ik elk om de beurt drie uur wakker. Op een voedingsmoment wisselden wij van wacht, rond wandelen met haar in de draagdoek. Gelukkig slaapt ze nu s’ nachts wel beter. Naast ons, volledig ingebakerd.

Mijn baby huilt ook hoor!

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik weet dat baby’s huilen. Mocht het je niet zijn opgevallen, ik heb nog een dochter. Hoe braaf ze ook is en was als baby, zij kon ook wat huilen. Huilbaby is voor mij een baby die non stop huilt zonder (of met) reden en met niets te troosten is. Niet met de borst, niet door te wiegen, niet door te gaan wandelen, ….

Het is een fase!

Dát weet ik. Kinderen van 12 jaar huilen niet meer non stop. Maar als je uitgeput, ongewassen en met een volle blaas rond loopt, wil je dat echt niet horen of toch zeker geen 20 keer. Een fase van een week of paar dagen kan ik nog aan, maar na 10 weken haat je dat zinnetje.

Zal ik haar even overnemen?

(Deze geldt alleen voor mij, want er zijn misschien mama’s genoeg die dit even nodig zullen hebben.)
Hoe gek ik ook word van haar gehuil, ik kan het fysiek en emotioneel niet aan dat iemand anders met haar huilend rond loopt (buiten papa natuurlijk). Ik heb ook het idee dat haar gekrijs bij mij toch net iets minder is dan bij iemand anders.

Ben je zeker dat er niets mis is?

Hoeveel mensen aan mij vragen of ze niets mankeert. Alsof mijn eerste actie niet was om met haar langs de dokter te gaan. Ze wordt opgevolgd door de kinderarts van kind & gezin en de eerste weken kwam ook de vroedvrouw over de vloer. Morgen ga ik langs een osteopaat om eens te zien wat hij kan doen voor ons. Zo een beetje mijn laatste hoop.

Je eigen schuld door haar altijd bij jou te nemen, gewoon neerleggen.

Ik heb zelfs geen zin om mij hiervoor te verdedigen. Mijn baby huilt, dus ik neem haar graag bij mij. Ik negeer niet graag haar noden.Gelukkig zijn er ook geweldige mensen die me echt hebben geholpen met hun eigen verhalen of aanmoedigen. Bij deze ook even melden dat ik ook op de blog even een pauze zal nemen.

Tot snel lieverds!

X Jess