Er zijn van die momenten die mij s’ nachts wakker houden en dan kan het helpen om het gewoon van mij af te schrijven. Dus kruip ik om drie uur s’ nachts achter mijn computer, in de hoop dat ik hierna gewoon kan gaan slapen. (En hopen dat ik niet teveel schrijffouten maak). Vanaf het moment dat je baby wordt geboren heb je constant momenten dat je als mama moet loslaten. Laat ik het nu juist hebben over dat loslaten, want daar ben ik zo slecht in.
“Alleen als je loslaat heb je je armen vrij om het nu te omarmen en het nieuwe te verwelkomen”
Loslaten
Voor mij begon het met mijn baby ‘af’ geven. Ik wilde absoluut niet dat ze van arm naar arm ging na de geboorte. De eerste dagen werd dit best gerespecteerd. Ik moest vaak ‘nee, liever niet’ zeggen , maar ze lag altijd bij mij of papa. Toen we later thuis waren, werd het precies echt wel verwacht om haar vast te kunnen houden, dus zette ik mij erover en werd ze in de armen van bezoek gelegd. Op zich totaal niets mis mee, maar het was letterlijk en figuurlijk loslaten voor mij. Terwijl ik langs de andere kant kon/kan genieten om te zien hoe anderen met zoveel liefde naar Ellie keken/kijken.
Het volgende grote loslaat moment was terug gaan werken. Iemand anders zou nu voor mijn baby zorgen terwijl ik ging werken. Wij hebben enorm veel geluk dat ik halftijds kon gaan werken en dat Ellie halftijds werd opgevangen door oma en opa. Ik zag het totaal niet zitten om Ellie naar een crèche of onthaalmoeder te brengen. (Niet kunnen loslaten dus.) Ik heb zoveel tranen gelaten en het heeft lang geduurd voor ik haar vol vertrouwen kon achterlaten. Hoe geweldig Oma en Opa dat ook doen.
Ondertussen zijn er tussendoor wel 1000 momenten geweest dat ik haar moest loslaten en het wordt alleen maar moeilijker in plaats van gemakkelijker. Terwijl mijn partner of mijn omgeving het er precies niet zo moeilijk mee hebben.
Laatste loslaat moment
Het laatste loslaatmoment gebeurde vandaag en ik kan het even niet loslaten. Dus hulp/raad/tips zijn welkom.
Wij voeden Ellie redelijk suikervrij op. Hier en daar een aangelengd glas appelsap of een fruityoghurt. Nu hoorde ik net dat ze af en toe pannenkoeken (met suiker) krijgt, een stukje koek, een boterham met choco, …. En daar kan ik zo van balen. Ik weet ook dat het niet het einde van de wereld is, maar dit loslaten vind ik een hele moeilijke. En ik hoop dat iemand mij begrijpt, want ik weet ook dat zoveel ouders koekjes/suiker helemaal niet zo erg vinden zoals ik.
Wij doen zo ons best om voor alles een alternatief te voorzien zodat ze absoluut niets tekort komt. Ik snap niet goed dat ‘geen suiker’ voor sommige mensen zo moeilijk is. Er zijn zoveel alternatieven die even lekker zijn en Ellie kende tot nu helemaal niets anders. Het kind is even blij met een banaan, rozijnen of een koekje speciaal zonder suiker.
Ik begrijp dat ik het wat ga moeten loslaten, want binnenkort gaat ze naar school en daar zal ook getrakteerd worden met cake, cupcakes, …. en dat minstens 23 keer. We zullen ze juist moeten leren doseren, maar dat is dan weer een heel nieuw leerproces voor mij (ons?).
In de toekomst komen er nog veel meer loslaat momenten. Ik hoop dat ik er beter in word. Want elke keer zo in de knoop zitten is helemaal niet leuk. #controlefreak!
X Jess
Hoewel ik het nooit zo moeilijk gehad heb met haar loslaten (als in: andere mensen mogen haar vasthouden/crèche/…) zou ik het daar wel heel moeilijk mee hebben. Laura eet wat ik (wij!) willen dat ze eet en niet wat een ander haar wil geven. Dus ik snap je zeker en vast. Zeker als het al meermaals is gebeurd en je het nu pas weet.
Je bent gewoon een supermama die het beste wil voor haar kindjes, en als dat voor jullie een mimimum aan suiker is moet dat ook gerespecteerd worden vind ik.
PS: hopelijk nog wat kunnen slapen?
Het was uiteindelijk toch half 5. :-).
Ik begrijp dat je het hier moeilijk mee hebt. Wij hanteren de ideeën ‘zo weinig mogelijk suiker’ en ‘wat ze (nog) niet kennen vragen ze ook niet, maar ik was daar nooit heel fanatiek in. Als in: ze kregen dat wel, maar ik was er karig mee.
Naarmate ze ouder werden werd ik ook wel losser, ze leven allesbehalve suikervrij, maar ik merk dagelijks dat ze tich minder innemen en heel anders met zoetigheden omgaan dan leeftijdsgenootjes, vooral in hoeveelheid dan.
Het enige wat ik kan aanraden is om jouw standpunt te blijven herhalen naar familie, vrienden, verzorgers, en duidelijk te maken waar de grens ligt in wat ze haar wel of niet mogen geven zonder jouw toestemming. Geloof me, dat blijft wel hangen hoor. Je zal altijd voor een deel moeten loslaten, je kan moeilijk elk deeltje van haar leven controleren, maar als je blijft herhalen watze wel of niet mag en alternatieven aanbiedt lukt het wel.
Een mooi voorbeeld dat dit ergens wel effect heeft kreeg ik vorig jaar op een communiefeest. Onze meisjes waren 4 en 8 en in de keuken werd een taart aangesneden. Een tante gaf mijn jongste een stukje en mijn schoonmoeder reageerde geschokt omdat ze dat durfde zonder eerst aan mij te vragen of dat wel mocht. Elk ander kleinkind zou ze zonder enige aarzeling taart, frisdrank en dergelijke geven dus voor mij voelde dit als een bewijs dat mijn boodschap werd gerespecteerd. (De tante wist heel zeker dat 1 stukje aardbeientaart geen probleem zou zijn, veel andere dingen zou ze wel eerst afchecken.)
Heeeeeel herkenbaar! Ik kan het idee ook niet verdragen. Mijn mama heeft mijn dochter achter mijn rug aan komkommer laten likken terwijl ik 1000 keer had gezegd dat ik dat niet wilde omdat ik 6 maanden excl borstvoeding wilde geven. Toch deed ze het. Nu staat iedereen te springen om haar ijsjes, koek, … te geven en Ik WIL DAT NIET! Ze zeggen allemaal ‘ze zal er niet van doodgaan’, maar ze hebben wel allemaal problemen met hun gewicht! Ik word al verdrietig als ik er aan denk en ik word ook verdrietig als ik jouw stukje erover lees 🙁
Jij bent top en inderdaad is het loslaten heel moeilijk.
Xoxo
Ik snap je zeker wel. Klinkt herkenbaar voor vele mama’s denk ik. Hier helaas niet het geluk van vele vakanties of halftime te werken. Al is dat natuurlijk een keuze en niet zozeer geluk. Ik heb dus vrij snel geleerd om Mona af te geven aan de grootouders en de crèche. En dat is soms moeilijk. Maar als ik zie hoe hard ze lacht als ze de grootouders ziet… Ze gaat heel graag naar de crèche en leert enorm veel. Dus dat maakt het makkelijker voor mij.
Wat dat eten betreft… Goh ik begrijp het wel. Maar vermijden kan je het nooit doen. Ik leer haar dan liever aan om niet teveel te snoepen dan suikers helemaal te bannen. Wat niet mag is immers eens zo aantrekkelijk. Ze krijgt bij moeke al eens een rozijnenboterham of een boterham met choco. Daar heb ik me ondertussen al overgezet. Zolang ze goed fruit en groenten eet moet dat al eens kunnen. Frisdrank is hier een zeer harde grens. De eerste die haar Cola of iets dergelijks geeft zal daar niet goed van zijn ?
Zoals jij over de cola denkt, denk ik ook suiker in het algemeen. Maar zoals ik al zelf zei. Ik ga het morgen leren loslaten, want ik kan inderdaad niet blijven bannen.
Ik kan me heel goed voorstellen dat dit je raakt. Anderen geven je kind dingen, die je juist niet wilt. Ik zou daar ook niet goed van worden eerlijk gezegd.
Is het mogelijk om aan te geven dat je dit niet wilt hebben? Jij bent tenslotte de moeder. En inderdaad moet je veel loslaten, maar sommige dingen zijn niet nodig om los te laten lijkt me.
Nicole Orriëns onlangs geplaatst…Geen make-up: stom?
Ik heb het zeker laten weten. Als we ze iets geven, zal het van ons komen. Ik hoop dat het nu echt wel duidelijk is.
Ik heb ook weinig moeite met anderen voor mijn baby, nu inmiddels kleuter laten zorgen. Wij voeden ook snoep en koekvrij op. Niet helemaal suikervrij, want wel gewoon fruit, rozijntjes enzo. Wel laat ik t bij anderen wel zoveel mogelijk los, zeker toen ze ouder werden. Het grappige vind ik om te merken dat veel mensen zo graag verwennen met koekjes of snoep. Of het zielig vinden als wij wel wat nemen en kinderen iets anders krijgen. Terwijl niemand moeite heeft omeen biertje te drinken en dan het kind wat anders te geven.
Sinds dat ie 3 a 4 jaar, en naar kleuterschool, word ik er wat ruimer in. 1x per dag slappe limo. Soms een koekje. En als we ergens wat drinken ook half appelsap half water. Deel dan flesje appel sap over twee kinderen..
Het fijne is dat ze zoet niet gewend zijn, dus half zoet al zoet genoeg is. En ik ben echt niet van de strenge school, het moet ook sociaal fijn kunnen zijn. Vandaar dat t nu wat ruimer is.
Mijn ouders pasten soms op. Regel was bij ons thuis, onze regels. Bij mijn ouders thuis was het wel vanilleyoghurt ipv gewone. En nu een oaar schuddebuikjes als koekje.
Het werkt prima zo. Bij ons thuis wordt yoghurt lekker naar binnen gewerkt. Maar toen bij oma 1x de vanilleyoghurt op was en rr gewone was, was dat mega teleurstelling. Kinderen kunnen dus prima met verschillende regels en gewoontes per huis omgaan.
En vergeet niet dat het vooral gaat om hoeveelheid suiker die slecht is. Dus als er oo andere plekken soms wat gegeven wordt: niet teveel piekeren daarvan. Althans proberen. En ik merk ook echt dat t steeds normaler wordt om met name kleine kinderen nog niets te geven. Nog niet mainstream, maar wel normaler dan tien jaar geleden. Vegetarisch eten is nu ook heel normaal,terwijl je vroeger echt alles moest uitleggen erover.
Helemaal waar. En dat van het biertje is bijna altijd mijn tegen argument als mensen er wat van zeggen.