Oh boy. Wat kan ons kind krijsen! Welkom peuterpuberteit.
Ze is net 16 maanden en je zou denken dat ze in de peuterpuberteit zit. ZEN! Het is een fase, het is een fase.
Peuterpuberteit
Krijsen!!!
Zo’n typische scene waarbij de peuter zich in het midden van het gangpad op de grond gooit en begint te krijsen omdat ze iets niet krijgt.
Dit overkomt ons tegenwoordig vaker en vaker. Al dan niet met een reden, of in ieder geval een reden die wij als ouders niet verstaan of door hebben. Ze gaat zitten en gooit zich op de grond en krijst alles bij elkaar.
Onlangs had ze dit in het zwembad en schrok ze enorm hard, aangezien ze kopje onder ging.
Kalmte zal u redden
Geen idee of wij het goed aanpakken, maar vaak laat ik haar even doen. Ik probeer zelf kalm te blijven. Wat niet gemakkelijk is als iedereen naar je kijkt en soms nog iets te zeggen heeft. Ik probeer op haar in te praten of te achterhalen wat het probleem is.
Bijvoorbeeld: Soms kan een vuiltje/haar in haar mond een reden zijn om heel boos te worden. Ik probeer dan uit te leggen dat ze niet boos hoeft te worden, maar kan vragen om even te helpen. Soms kan ze zich goed herpakken en hulp vragen. Ze gebruikt dan in dit voorbeeld het gebaar voor alstublieft en doet haar mond open .
Door het op die manier aan te pakken zijn er al een aantal situaties waar ze voorheen boos om werd en nu al perfect hulp kan vragen. En dit is natuurlijk niet op één, twee, drie in orde, maar zoals alles bij baby’s, peuters en kleuters. Herhaling, herhaling, herhaling en kalmte. En het is ook oké als je eens je geduld verliest, wij zijn ook mensen met gevoelens. De volgende keer kan je het opnieuw proberen.
Er zijn ook driftbuien omdat iets niet lukt. Ik schat de situatie in en ik laat ze zelf verder proberen terwijl ik aanmoedig. Als het haar echt niet lukt, zal ik het samen met haar doen, zodat ze een handeling leert. Ze is daarna altijd zo trots op haarzelf. Fantastisch om te zien. En ook hier is kalmte heel belangrijk.
Wij proberen haar ook soms af te leiden door bijvoorbeeld in de winkel te zeggen : ‘Gaan we nu de bananen zoeken, …’. Op dit moment werkt die kleine afleiding soms om gewoon weer verder te gaan.
We gaan nog genoeg driftbuien meemaken en hopelijk kan ik zelf bovenstaande ’tips’ blijven volhouden. Gelukkig is ze momenteel bij oma/opa of de peter nog een engeltje ;-).
Als jullie nog tips hebben, mag je ze altijd delen met ons. Wie weet vinden we hier nog een aantal gouden tips onder elkaar. Want lieve mama’s, we hebben het allemaal soms eens moeilijk.
X Jess
Oh net hetzelfde hier. 15 maanden en kan echt driftbuien hebben. ? ik probeer hem ook af te leiden. Wat niet altijd even goed lukt. Of ik zeg tegen hem dat het geen kwaad kan om eens even goed boos te worden. Al weet ik niet of het een goede manier is. Moeilijk om er juist op te reageren vind ik.
Ik geloof dat er voor je kind zijn, beter is dan een straf. Zeker op deze leeftijd. Ze zijn zelf nog zoekende naar hun plekje in de wereld (wat niet wil zeggen dat ze mogen doen wat ze willen 😉 )
Straffen doe ik zeker niet. Vind ik ook zeker niet oke!
Vreselijk herkenbaar…. Gisteren om geen reden roepen tieren brullen, niks willen. Dan maar manu militari haar kleren uitgedaan en dan ging het langzaamaan beter.
Altijd “geweldig” op zo van die ochtenden dat je vroeg wil vertrekken….
Gelukkig nog niet veel voor gehad als we onder tijdsdruk zaten. We zouden gedachten moeten kunnen lezen
Lastig is dat hè?! Normaliter is het devies negatief negeren zodat het uitdooft. Maar dat is ook niet altijd eenvoudig. Zelf rustig blijven is cruciaal in ieder geval en dat doe je hartstikke goed als ik het zo lees.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Virtual hug oftewel een virtuele knuffel : )
Herkenbaar! Heb er onlngs ook over geschreven. Al is de “fase” van driftbuien hier weer voorbij, maar voor hoelang? Ik maak me geen illusies :p
Joke onlangs geplaatst…Visueel geboorteplan: keizersnede (deel 2)!