Ik denk dat de grootste discussies op men blog, Facebook en Instagram bijna altijd te maken hebben met de keuze rond borstvoeding of flesvoeding. Ik geef zelf borstvoeding en merk dat het na drie maanden toch soms al als ‘raar’ gezien wordt. Geef je flesvoeding dan stellen mensen zich meteen de vraag waarom je geen borstvoeding geeft. Er heeft altijd wel iemand iets te zeggen, en waarom? Ik had ooit eens bij Lara gelezen dat zij bewust voor flesvoeding ging kiezen bij haar tweede dochter en vond dit onderwerp perfect passen bij mijn nieuwe taboereeks. Haar ervaring maakt duidelijk wat voor een taboe er nog hangt rond het kiezen voor flesvoeding. Wil je Lara wat beter leren kennen, kan je haar blog hier vinden.
Happy mom = happy kid
Hier wil ik al over schrijven sinds de geboorte van mijn eerste dochter. Maar ik wist nooit echt hoe ik dit op papier moest krijgen. Tot de lieve Jessica mij vroeg wat mijn ervaring is met flesvoeding en de reacties van anderen neer te pennen.
Ik ben van de instelling “happy mom = happy kid”. Toen ik zwanger was van Philippa wou ik dolgraag borstvoeding geven maar niet ten koste van mezelf en ik wou al zeker niet afkolven. Ik had zoveel verhalen hierover gehoord en mijn gevoel zei gewoon: NEE. Toen mijn kleine meid op 7 juni 2015 ter wereld kwam in het Heilig Hart Ziekenhuis te Leuven, vermeldde ik dat ik borstvoeding wou proberen. Mijn dochter was een heel klein fragiel meisje en ze had de zuigtechniek niet onder de knie. Met veel duwen en trekken aan mijn borst kon ze zo het colostrum drinken.
Twee dagen heb ik geprobeerd, mijn borsten gemasseerd, handmatig gekolfd, … Philippa krijste van de honger maar zuigen aan mijn borst deed ze niet. Ze kreeg af en toe een flesje zodat ze toch wat kon drinken, maar niet te veel want anders zou mijn borstvoeding niet op gang komen. Op dag 2 begon ik te kolven. Waarom toch kolven? Je doet alles voor je kind, je wilt dat ze drinkt! Daar zat ik dan op bed met twee afkolfdingen aan mijn borsten, het vreselijke lawaai van die kolf, … Ik voelde me niet goed, ik voelde me een koe, ik heb mijn ogen leeg gehuild.
Ik wilde stoppen!
Eigenlijk wilde ik stoppen. Drie keer heb ik een vroedvrouw aangesproken of ik kon stoppen met borstvoeding en flesjes geven. Maar iedere keer zeiden ze me dat ik geen overhaaste beslissingen mocht nemen, dat ik moest doorzetten, dat alle begin moeilijk is, … De nachtvoeding moest ik weer kolven en dat deed ik met enorm veel tegenzin. Ik weende en riep tegen mijn vriend dat hij moest eisen dat ze me een pilletje gaven. Ik wou dit niet meer en ik was bang om het zelf NOGMAALS te zeggen.
’s Ochtends kwam mijn gynaecoloog langs en met een klein hartje vertelde ik mijn ervaring. Ze liep onmiddellijk naar een vroedvrouw en twee minuten erna kreeg ik een pilletje om mijn borstvoeding te stoppen. Daarna werd erna niet meer over gepraat.
Baby 2
Toen kwam baby 2. Met nog meer enthousiasme en overtuiging zei ik dat ik deze keer zeker borstvoeding wou geven. De eerste keer weet ik aan stress, eerste baby, te veel nieuwe dingen, baby wou niet drinken, … Deze keer beviel ik in Heusden en gaf ik weer door dat ik borstvoeding wou geven. En ook deze keer lukte het me niet. Ik was veel kalmer en stond open voor kolven. De kolfmachine was ook iets minder pré-historisch dan het vorige en maakte gelukkig veel minder geluid. Maar mijn melkproductie kwam deze keer ook niet op gang, of toch veel te traag. Drie dagen heb ik alles gegeven want ik wou dat gevoel kennen waar miljoenen vrouwen over spreken.
Ik nam opnieuw de beslissing om flesvoeding te geven. Ik wou dit in het ziekenhuis doen, zodat ik thuis niet moest verder sukkelen met kolven, een wilde peuter in huis en een wenende baby. Panische angst had ik om het te vertellen aan de vroedvrouw. Ze kwamen mijn bloeddruk meten en die was veel te hoog. Gewoon van de angst om te vertellen dat ik wou stoppen, schrik dat ze me gingen overtuigen. Maar deze keer zei de vroedvrouw gewoon: Ok, geen probleem. Je hebt echt zo hard geprobeerd dus je kan jezelf niets verwijten.
De druk van de maatschappij
Je hoort overal hoe goed borstvoeding is. Ik kan dit alleen maar beamen maar je voelt ook een druk. Ik voelde die druk, ik voelde de teleurstelling bij de vroedvrouwen, familie die me zeiden dat ik toch moest doorbijten, dat de eerste weken zwaar zijn, … Ineens willen ze borstvoeding meer promoten, vrouwen die de borst geven op tv, meer foto’s, … Ik vind dat fantastisch dat ze borstvoeding tegenwoordig terug meer promoten, vrouwen die de borst geven op tv, meer foto’s van dat natuurlijke, doch intieme gebeuren, …en stiekem ben ik een beetje jaloers op de vrouwen die borstvoeding geven. Want het doet me af en toe wel voelen dat ik wat gefaald heb als mama. Maar als ik dan naar mijn gezonde, blozende en lachende dochters kijk, dan weet ik dat ik de beste beslissing heb gemaakt. Happy mom = happy kid, en je bent ALTIJD een fantastische supermama als je de voor jou beste beslissing neemt.
Lara
Dank je wel Lara om je verhaal te doen. Even nog een kleine disclaimer dat je melk pas volledig op gang komt na vijf dagen. Mocht je graag borstvoeding geven, probeer dan je lichaam de tijd te geven om de melk te maken. En laat je ondersteunen door een lactactiekundige. Wil je graag flesvoeding geven, laat je dan niet afschrikken door alle meningen en sta zelfzeker in je schoenen, niemand hoeft je te zeggen wat jij als mama moet kiezen. Zoals Lara het zo mooi heeft verwoord, een gelukkige mama is zoveel belangrijker. We willen allemaal dat onze baby’s gelukkig zijn en dat begint bij jezelf <3.
Andere artikelen in de taboe reeks